Vrouwenvoetbal, jaargang 1, dag -1.
Heel leuke reacties gisteren op de start van mijn EK-dagboek. Dat geeft motivatie om vol enthousiasme verder te schrijven. Op naar de finale, wie weet samen met de Red Flames! Dromen mag, toch?
Al had ik gisteren al bijna een eerste uitschuiver in de eerste blogpost. Na het schrijven herlees ik altijd nog alles eens, op zoek naar typfoutjes of stukjes die ik nog een beetje wil herwerken. Blijk ik het toch wel over de uitWIJFwedstrijd gehad te hebben? Gelukkig kon ik het nog snel aanpassen, wat zouden jullie wel niet van mij denken?
Maar eerlijk, zo’n insinuaties zou ik dus nooit maken. Groot was dan ook mijn verbijstering toen ik las over wat er in Nederland gebeurd was rond een cover van een voetbalblad met de Oranje Leeuwinnen. Voetbal International had enkele speelsters van het Nederlandse team op zijn voorpagina gezet, maar de reacties tonen aan dat veel mannen gewoon echt bekrompen zijn. De cover én de meest debiele (sorry voor het woord maar ik kan er geen ander voor vinden) reacties, kan je hier vinden in een artikel van Vrouwenvoetbalkrant.
Morgen beginnen ook onze Noorderburen dus aan hun EK. Ik ken wel wat Nederlanders, dus ik ga een heel klein beetje ook voor hen supporteren. Laat hen maar hun eerste twee wedstrijden winnen. Dan hebben ze 6 op 6 en is het bij die laatste wedstrijd tegen ons misschien al niet meer van moetes. En dan kunnen we het misschien op een akkoordje gooien? Hup holland hup!
Weet je wat het grote verschil is tussen mannen- en vrouwenvoetbal? Bij de mannen staan ze echt heel vaak stil. Zeker als ze op voorsprong staan. De wedstrijd doodmaken heet dat dan. En ze lopen ook heel vaak rond met een nonchalance, met een attitude van: Wij zijn gewoon goed, het komt wel vanzelf. Begrijp me niet verkeerd, ik ben ondertussen 23 jaar verslingerd aan voetbal en ik vind het nog altijd geweldig. Als er voetbal op tv is, kan je bijna zeker zijn dat ik ook aan het kijken ben. Maar ik heb nu ook vrouwenvoetbal ontdekt, en wat is het verschil? Die meisjes LOPEN! En dat is nu net het voetbal dat ik leuk vind. Heel de tijd in beweging, en in de loopactie ook de pass geven en acties opbouwen. Samen oprukken naar voren. En als iets niet lukt, dan toch blijven proberen. En het enthousiasme waarmee alles gebeurt… Ik vind het geweldig!
Ik wil eigenlijk vanaf nu vrouwenvoetbal een volwaardige plaats geven in mijn voetbalkijkgedrag. Alleen, die wedstrijden worden gewoon nergens uitgezonden. Het zou super zijn om gewoon alle wedstrijden van de SuperLeague te kunnen kijken. Of nee, nog beter: breng de BeneLeague van vroeger terug en breng alle wedstrijden op Proximus TV. Want dan kan ik ook Ajax of Heerenveen zien. Voor Davinaaaaaa. Of Jassinaaaaa.
Misschien het ideale moment om dat eens aan Proximus te laten weten? Wat dacht je nu zelf? Dat heb ik al lang gedaan 🙂
Maar wat verklaart nu eigenlijk het succes momenteel van de Red Flames? Een hype, zeggen sommigen. De resultaten, zeggen anderen. Een hype is het volgens mij al niet. Een hype is iets dat ineens opduikt maar al even snel weer verdwijnt. Het succes van de Red Flames is al een hele tijd in stijgende lijn. De resultaten zijn wellicht wel belangrijk. Maar nog belangrijker is dat mensen EINDELIJK onze nationale voetbalmeisjes ook kunnen ontdekken, bekijken en volgen. Hoe kan je iets ontdekken als het nergens te zien is (behalve dan misschien in een stadion)? Stel je voor dat de Champions League gewoon niet op tv zou komen, niet in kranten zou besproken worden en niet in het nieuws zou zitten. Daar zou ook geen haan naar kraaien. Het is dus goed dat we nu de wedstrijden van het EK live gaan kunnen volgen. Al vind ik dat Sporza durf had moeten doen en gewoon alle wedstrijden van begin tot eind had moeten uitzenden. Een gemiste kans. Gelukkig kunnen we alles via de NOS volgen.
Een al even grote verklaring is voor mij de wedstrijdbeleving. Ik ben nu twee keer naar een wedstrijd geweest en het laat me niet meer los. Als ik naar een wedstrijd ga van Club Brugge of de Rode Duivels, dan is dat een wedstrijd die tienduizenden mensen ook in het stadion of op tv volgen. Als je naar een wedstrijd van de Red Flames gaat, dan krijg je het gevoel dat je een belangrijk deel bent van de beleving. Het is een gezellige sfeer, de mensen rondom zijn (meestal toch) even enthousiast en leuk, en je hebt het gevoel dat je samen iets beleeft dat anderen nog niet eens kennen. Het is een speciaal gevoel, en ik kan het moeilijk uitleggen.
De speelsters zijn “bereikbaar”, blijven zichzelf en doen gewoon hun ding. Toch zijn het meisjes met allemaal hun eigen stijl, en hun eigen charisma. En last but zeker not least: bondscoach Ives Serneels is volgens mij wel de juiste man op de juiste plaats. Laatst las ik nog een interview met hem in Sport/Voetbalmagazine, waarin hij benadrukt dat hij van werken met al die meisjes ook zelf dingen heeft geleerd en hoe hij probeert van hen beter te maken door bij feedback eerst het goede te vermelden en dan pas het slechte.
Het doet me in alle bescheidenheid denken aan de periode dat ik bij de klantendienst van Groupon werkte. Op korte tijd werkte ik me toen op van een gewone call agent naar coach van het Nederlandstalige team binnen de klantendienst. Er werkten in die periode heel wat jobstudentes, met als gevolg dat ik aan het hoofd stond van zo’n 17 meisjes en 2 jongens. Veel van hen kenden elkaar niet eens, aangezien ze als jobstudentes allemaal tegelijk nieuw begonnen. Ik zorgde ervoor dat ze elkaar snel leerden kennen, door hen allemaal zo dicht mogelijk bij elkaar te zetten. En met af en toe ludieke acties of etentjes op vrijdagavond zorgde ik voor een fantastische sfeer. Bij feedbackmomenten begon ik ook altijd bij iedereen met wat hij of zij goed deed in het werk, en ging ik dan pas over naar de minpunten. Ik eindigde altijd met wat tips, zodat de agent in kwestie wist wat hij/zij kon doen om beter te worden.
Groupon besloot enkele maanden later zijn klantendienst af te bouwen en naar het buitenland te verhuizen. Ik nam, samen met al “mijn” jobstudentes en agents af op een onvergetelijk laatste etentje. We hingen echt ongelooflijk goed aaneen, en ik voelde me meer een van hen, een deel van het team, dan een coach. Ik hoop dat het bij de Red Flames net zo voelt.
Vanaf morgen start het echt. En dan krijgen we weer voor- en nabeschouwingen voor en na de live wedstrijd. Ik ben niet zo’n fan van die analisten (sorry, Imke!). Ze prediken hun voorspelling altijd als de enige waarheid en als die niet uitkomt, dan doen ze alsof ze dat eigenlijk al vooraf wisten. Daarom dacht ik van al eens vooruit te blikken van hoe die voorbeschouwingen morgen zullen verlopen.
Karl Vannieuwkerke: Goeieavond allemaal, welkom bij Sporza voor de eerste wedstrijd op dit EK voor de Red Flames tegen Denemarken. Ik verwelkom ook onze gasten voor vanavond, dat zijn Filip Joos, Lieven Van Gils, Wesley Sonck en Jan Mulder. Jan, het is allemaal een beetje nieuw. Wat weet jij over vrouwenvoetbal?
Jan Mulder: Nou, Karrel, ik moet eijgenluk bekennen… Ik weejt heej-luh-maal niks oowfer dat frouwenfoetbal. Ik weejt oowk niks oowfer foetbal, maar ge-lu-kkig falt dat niemand op. Maar weejt jij eijgenluk wat ik me nou affraag? Souden se daar oowk dat af-schu-wu-lu-ke buitenspel hanteren? Ik wil nou eijndelijk een petitie beginnen. Schaf dat buitenspel af. Dat find ik erfan!
Lieven Van Gils: Tja, ik heb mijn huiswerk gelukkig wel gemaakt. Ik ken er nu toch wel iets van. Laatst had ik nog Tessa Willaert te gast in mijn programma. En Lenie Onzin, die heb ik nog gezien in De Zevende Dag. En Just-nie Odeurs, dat is de keeper. Dat zijn onze Rode Duivels.
Wesley Sonck: En gij zegt da ge uw huiswerk hebt gemaakt. Man, Lieven toch. ’t Is Tessa WULLAERT. En Lenie ONZIA. Justien ODEURS. En ge weet toch dat die zich de Red Flames noemen?
Karl: Is er eigenlijk iemand die er wel iets van weet?
Filip Joos: Ja, ik heb weer nog niks mogen zeggen. Maar ’t is voor mij ook moeilijk, want het staat niet in de Gazzetto Dello Sport. Maar geef die ploegopstelling eens, ik zal eens met mijn rocamboleske blik er naar kijken. Maar zie… Daar klopt niks van. Thibaut Courtois staat niet in de verdediging, maar in doel.;;
Wesley Sonck: Filip jong, da’s IMKE Courtois. En die staat in de verdediging. Ge kent die toch?
Jan Mulder: Nou Fielup, jij kent er echt heej-luh-maal niks van. Maar weejt je wat ik me nou affraag? Noemen ze het dan eiJgenlijk een keepster? En vat is het frouwelijke van spits? Spitsin? Ik heb geejn idee! Maar ik weejt wel eejn ding. Die foornamen rijmen op elkaar! Davinaaaa, Tessaaaa, Yanaaaaa, Lauraaaaa, Lorcaaaa, Jassinaaaaa, Neejsinaaaa… Fielup, vat sit je nou onder die taaafel te doen?
Filip: Euh… Ik surf snel eventjes naar het EK-dagboek van Matthias Van Leeuwe op mijn smartphone. Die kent er toch wel al iets van…
Zie je? Voorspelbaar. Dat wordt dus weer niks. Ik sla het over. Ik zal morgen wel zelf mijn analyses hier neerschrijven 😉
We draaien vandaag weer door met een Flame. Vandaag is dat Nicky Van Den Abbeele. Het wordt er eentje van… Shakira!
Een voetballiedje, ideaal zo vlak voor de start van het EK. Maar ik heb ook een verwijzing naar Shakira gevonden in een filmpje van enkele jaren geleden. Toen Nicky en Nicky (Evrard) nog Nicky’tjes waren:
Gisteren zag ik nog deze tweet:
Oei, geen Tessa op training? Gisteren te lang slapekes gedaan? Of misschien de gevolgen van deze move, die we vanaf nu om zullen dopen in een Tessa’ke:
Morgen begint het echt, en de spanning stijgt. Ik voel de zenuwen toch al een beetje komen. Mijn bijdrage zal al redelijk vroeg online staan. En waarom dat is, dat vertel ik morgen weer!
Een beetje moe? Drink Nalu! 
Een gedachte over “#WEURO 2017 DAGBOEK – 15 juli – Het verschil tussen mannen- en vrouwenvoetbal”