ZONDAG 23 APRIL – Kunstmatige spanning
Het is D-Day vandaag in de Belgische voetbalcompetitie. Vandaag is de laatste speeldag van de reguliere competitie. En er is nog vanalles om voor te strijden. Zulte Waregem en Eupen moeten nog een resultaat halen om te zorgen dat ze niet degraderen. Enkele teams waaronder Anderlecht hopen nog mee te kunnen doen in de Europe Play-Offs. En nog veel belangrijker: Club Brugge moet beter doen dan AA Gent om nog mee te kunnen spelen in de Champions Play-Offs.
D-Day in de Belgische voetbalcompetitie is al lang niet meer wat het ooit geweest is. Er is een tijd geweest dat een club als Club Brugge elk seizoen kampioen wou spelen. Of nee, kampioen moest worden. En dat de supporters al zenuwachtig begonnen worden als we maar tweede of derde stonden. Ik herinner mij zelfs nog goed een van de slechtste seizoenen van Club Brugge in de laatste 25 jaar. Dat was het seizoen 2005-2006. We stonden toen ineens vijfde. Vijfde! Kan je dat geloven? Een topclub als Club Brugge op een vijfde plaats. Het was crisis en de supporters hadden er (terecht) ook genoeg van. Ik herinner mij dat ik net als alle andere supporters toen nogal gelaten reageerde. Dit hadden we nog nooit meegemaakt. Schande!
Maar kijk, vandaag staan we ook vijfde. En er is eigenlijk geen vuiltje aan de lucht. En dat is omdat we nu in de reguliere competitie strijden om een plaats in de Play-Offs. Je moet eigenlijk gewoon zorgen dat je bij bij de eerste zes (en sinds corona bij de eerste vier) bent. En dan is het al goed. En daarna begint het pas. Want we strijden eerst om anderhalf punt, aangezien de punten voor de start van de play-offs toch weer gehalveerd worden. En daarna strijden we dan ineens om zes punten, want als je wint, dan dien je ook een rechtstreekse tegenstander een nederlaag toe. Het is een oneerlijke systeem. Het is een kunstmatige spanning. In Dutsland is Bayern München soms al weken op voorhand kampioen. Nu is het ultraspannend in de eindstrijd van de Bundesliga. In Duitsland of in elk ander “normaal” voetballand hebben ze nog nooit nagedacht over play-offs. Ik vind het belachelijk.
Maar goed, ik heb er al genoeg mijn gal over gespuwd. Het is nu zo. Dit is nu eenmaal hoe het spelletje bij ons gaat. En dus moeten we het ook zo spelen. En kunstmatige spanning of niet, ik ben voor de wedstrijd vandaag toch ook wel een beetje zenuwachtig. Bijna alle wedstrijden van de laatste speeldag van de reguliere competitie worden tegelijk gespeeld. Club Brugge is op dit moment vijfde. Om in de Champions Playoffs te geraken moeten ze beter doen dan AA Gent. Dat wil zeggen dat ze eigenlijk moeten winnen, en dat ze dan ook moeten hopen dat AA Gent niet wint. Het lijkt eigenlijk bijna onmogelijk. Ik durf nog wel te geloven in een overwinning van Club Brugge. Maar AA Gent gaat toch geen punten laten liggen tegen een KV Oostende dat al zeker is van degradatie?
Elke wedstrijd van Club Brugge hebben Sofie en ik zo’n beetje hetzelfde ritueel. We parkeren ons in een woonwijk op zo’n kilometer van het stadion. We begeven ons dan verder te voet. Nadat we door de toegangspoortjes gegaan zijn, gaan we eerst ons eten halen. We beginnen steevast met een portie friet. Terwijl we aan het frietkraam wachten, maak ik mij al klaar om al die andere wedstrijden straks ook te volgen. Want we moeten natuurlijk weten wat AA Gent doet. Maar internet werkt hier weer eens niet. Dat is al jaren zo. Ik snap niet waarom ze daar nooit iets aan doen. In en rond het stadion kan je voor, tijdens en na de wedstrijd bijna niet op internet. Ik snap wel dat er veel mensen tegelijk hier mobiel internet gebruiken. Maar je moet er dan toch ook iets aan kunnen doen zodat dat mogelijk is?
Internet werkt dus niet. Hoe gaan wij dan kunnen volgen wat AA Gent doet? Dat wordt ook plezant. Straks zien we misschien dat Club Brugge 5-0 voor staat, maar dan weten we niet of AA Gent ook aan het winnen is. En als AA Gent wint, dan mogen we nog met 100-0 winnen, dan spelen we niet in de Champions Play-Offs.
We zetten ons op onze vaste plekjes in het stadion. Terwijl de spelers zich aan het opwarmen zijn, merk ik dat internet dan toch weer gaat. Ik zet de wedstrijden klaar en dan beginnen de zenuwen echt wel te komen. Kunstmatige spanning is ook spanning. En ik hoop toch wel dat Club echt die top 4 haalt, want dan zijn we bijna zeker van Europees voetbal. En ik wil écht geen seizoen zonder Europees voetbal.
Club zit de laatste tijd weer in een goeie flow. Sinds Rik De Mil als coach heeft mogen overnemen, zie ik Club Brugge spelen zoals ik het graag wil. Dominant en met drang naar voren. En met kansen voor de jonge spelers. De piepjonge Spileers staat al een tijdje in de verdediging alsof hij er al jaren speelt. En Vermant, Sandra, Talbi en Sabbe zitten op de bank. Zo heb ik het graag.
Club Brugge speelt als herboren. Na 35 minuten staat de 3-0 al op het scorebord. Internet werkt nog steeds goed mee. Er verandert ook veel in de andere wedstrijden. Maar in de wedstrijd van AA Gent blijft het 0-0. Ik word er moedeloos van. Ik zie het slechtst mogelijke scenario al opdoemen. Straks wint Club Brugge overtuigend, maar scoort AA Gent in de allerlaatste minuut nog 1-0 tegen KV Oostende. En dan is het allemaal voor niets geweest.
Ik zie ondertussen ook dat het in Zulte Waregem – Cercle Brugge 0-2 staat. Dat is geen goed nieuws voor Zulte Waregem, want dat zou betekenen dat zij ook degraderen. Dat vind ik best wel jammer.
Het wordt nog 4-0. Het is bijna rust en internet ligt weer plat. Het is een heel irritant gevoel. Hoe gaan we nu weten of er in die wedstrijd iets verandert? De regen valt ondertussen met bakken uit de lucht. Normaal gezien gaan wij tijdens de rust een hamburger halen. Maar nu zie ik het niet zitten van in de regen te gaan wachten aan het hamburgerkraam. We blijven dan maar zitten en ik probeer internet weer aan de praat te krijgen. En dat lukt natuurlijk niet. Dit is echt irritant.
De wedstrijd begint opnieuw. Ik let op de wedstrijd. Maar ik wil weten wat er in Gent gebeurt. Iedereen sukkelt met internet. Hier en daar hoor ik ook andere supporters vloeken en “Ik wil dat internet werkt!” roepen. Het mag niet baten. We zitten allemaal in onwetendheid.
De tweede helft is iets meer dan 5 minuten bezig. En ineens klinkt er heel voorzichtig gejuich vanuit de Noord. Het gejuich zwelt aan. Het wordt steeds luider, als een golf die over het stadion trekt. We kijken vragen rond. Sommige supporters kijken al even vragend rond. Maar de weinige mensen die toch nog internet hebben, bevestigen het. AA Gent staat 0-1 achter. We juichen mee. En zo wordt de golf van gejuich nog wat luider. Het is meteen het sein om het liedje van Anti-Buffalo te gaan zingen. Ik weet niet of de spelers op de hoogte worden gehouden van de wedstrijd van AA Gent. Maar ze zullen nu wel weten hoe het daar staat.
Het lijkt het sein van Club Brugge om nog wat meer druk naar voren te zetten. En zo volgen er ook nog wat doelpunten. Na 65 minuten staat het al 6-0. Waar gaat dit eindigen?
Ineens klinkt er weer een golf van gejuich. Is het al 0-2? Er is heel even verwarring. In de Noord zijn ze Ruud Vormer aan het bezingen. Blijkbaar is het 2-2 geworden in Zulte Waregem – Cercle Brugge. Misschien kan Zulte Waregem zich dan toch nog redden. En dat wensen we onze ex-speler Ruud Vormer heel erg toe.
Er wordt gezongen en er wordt gejuicht. Maar het gejuich verstomt in de 77ste minuut. Want dan maakt AA Gent 1-1. In dit scenario springt Club Brugge nog steeds over AA Gent. Maar gaat het wel bij die 1-1 blijven? Het wordt ineens weer stil in het stadion. We vrezen allemaal voor dat tweede doelpunt en voor de overwinning van AA Gent. Eigenlijk is dit echt raar. We zijn hier met zware cijfers aan het winnen. Maar eigenlijk zijn we nog meer bezig met die andere wedstrijd op zo’n 57 kilometer van hier. En we hebben het zelf niet in de hand. Zelfs Club Brugge heeft het niet in de hand. Alles hangt nu af van wat er gebeurt in Gent.
En in de 88ste minuut klinkt er ineens weer voorzichtig gejuich vanuit de Noord. Het gejuich zwelt opnieuw aan. Weer die vragende blikken overal. Het gaat nu toch weer niet over Zulte Waregem? Nee hoor. AA Gent staat weer op achterstand. Zou het dan toch lukken?
AA Gent verliest van KV Oostende. Club scoort er nog eentje en wint met 7-0 van Eupen. Iedereen is door het dolle heen. Het is alsof we al kampioen zijn. Maar kampioen zullen we wellicht niet meer worden. De tijden zijn veranderd. Ineens zijn we door het dolle heen omdat we op een vierde plaats staan. En dat is toch een beetje raar. Ik ben ook blij, begrijp me niet verkeerd. Maar toch hoop ik dat we hier in België ooit ook weer naar een gewone “normale” competitie kunnen.
DONDERDAG 26 APRIL – Kampioen
Al dagen wordt er nu gepalaverd over wie kampioen gaat worden. En wat mij daarin nog heel erg verbaast, is dat zelfs de media nog heel erg geloven dat Club Brugge toch nog kampioen zou kunnen worden. Zijn die nu dom of debiel? Of is dit opnieuw een staaltje van kunstmatige spanning creëren?
“Mathematisch is alles nog mogelijk. We zullen eens kijken. Dit is de stand bij aanvang van PO1.
Het verschil tussen Club Brugge en leider RC Genk bedraagt 8 punten. En er zijn nog 18 punten te verdienen. Dat is waar. Maar mathematisch is het zo goed als onmogelijk. Want wat iedereen ineens lijkt te vergeten, is dat die drie teams niet allemaal tegelijk kunnen verliezen. Als er eentje verliest, dan krijgt een ander team door de overwinning er ook weer drie punten bij. Neem nu bijvoorbeeld dat Antwerp in zijn eerste wedstrijd verliest van Union, en dat Club Brugge wint tegen RC Genk. Dan gaat Club Brugge naar 33. Maar dan gaat Union naar 41. En dan blijft het verschil gewoon 8 punten.
Vervolgens wint Club Brugge van Union. Union blijft op 41. Club Brugge naar 36. Maar als RC Genk dan wint bij Union. Dan gaan zij naar 41 en blijft Antwerp op 36. Goed, we gaan verder. Club wint wéér! Het gaat dan al naar 39. En Antwerp blijft op 36. Maar die twee bovenaan met 41 spelen weer tegen elkaar. Er wint er eentje, laten we Union zeggen. Dan staan die al op 44. En zo is het verschil 5 punten. Dan zijn we al halfweg de play-offs. Club Brugge heeft alles gewonnen, maar staat nog steeds op 5 punten achterstand. Ik kan zo nog even doorgaan. Maar hopelijk is het nu wel duidelijk dat het bijna onmogelijk is dat Club Brugge nog kampioen wordt. Ik betwijfel zelfs dat ze 18 op 18 gaan halen…
VRIJDAG 27 APRIL – Coély
Raaf. Champignon. Tovenaar. Ik moet maar drie woorden zeggen en iedereen weet waar ik het over heb. Het derde seizoen van The Masked Singer is aan zijn ontknoping toe.
Ik heb vooraf wel een idee wie er achter de figuren schuil gaat.
Ik dacht bij Raaf in het begin aan Loïc Nottet. Daarna wist ik het niet meer. Ik vond dat het stemgeluid van Raaf heel erg klonk als dat van Sia. Maar ik kon moeilijk geloven dat Sia zou meedoen aan de Vlaamse versie van The Masked Singer. En dus had ik geen idee. Vorige week werd ik door mijn ex-collega Linda getipt dat het wel eens Coély kon zijn. Dat had haar dochter haar verteld. Maar ik ken Coély eigenlijk niet echt. Ik heb dan maar eens wat YouTube fragmentjes bekeken. En toen wist ik het bijna zeker.
Ik heb bij Champignon ook wel in wat verschillende richtingen gedacht. Maar ik wist zeker dat het Wesley Sonck niet kon zijn. Ik had hem nochtans nog voor de eerste aflevering getipt als een van de mogelijke kandidaten, dankzij zijn zangmomentjes bij Villa Sporza tijdens het voorbije WK. Net daarom wist ik dat het Wesley Sonck niet kon zijn. Ik had hem horen zingen en dat klonk heel anders. Ik werd door Sandra getipt op Miguel Wiels. En de tips wezen ook allemaal in die richting. Maar bij Champignon had ik toch nog wel wat twijfels. Ik dacht dat er misschien ook wel weer iemand kon opduiken die niemand al wist.
En dan is er nog Tovenaar. Al heel snel wees Sofie mij op Aaron Blommaert. Ik wist zelfs eerst niet wie ze dan bedoelde. Ik ken Aaron alleen van Tien Om Te Zien. Zelf dacht ik in het begin heel erg aan Jaap Reesema. Maar ineens raakte iedereen ervan overtuigd dat het Aaron Blommaert was. Het zal hem dan wel zijn, zeker?
We weten nu dat de drie namen kloppen. En we weten nu wie de winnaar is. We weten ondertussen ook dat de volgorde van The Masked Singer al op voorhand vastligt. Mijn top 3 zou er enigszins anders uitzien.
Ik had het niet echt voor Tovenaar. En ik heb het ook niet echt voor Aaron Blommaert. Dus die zou ik dan uit de top 3 halen. Doe mij dan maar Hippo op nummer 3. Boris Van Severen was de grootste verrassing van het seizoen. En hij zong dan ook nog eens heel goed. De speurders dachten zelf in de internationale richting. Boris maakte het figuurtje van Hippo heel grappig en hij wist mij te bekoren als zanger. Een verdiende bronzen medaille.
Een tweede plaats voor Champignon. Ik vind Champignon zelfs het leukste figuurtje uit drie seizoenen van The Masked Singer. Miguel Wiels maakte er een compleet en grappig personage van, dat vooral ook bij kinderen bijzonder goed scoorde. De bewegingen zoals het springen en het zwaaien met de handjes maakten het helemaal af. En hij zong eigenlijk zelfs ook nog vrij goed. Het zal moeilijk zijn om ooit nog een beter figuurtje te krijgen.
Maar mijn nummer 1 is zonder twijfel Raaf. Ik kende Coély eigenlijk nog niet echt. Dat is ook niet zo moeilijk. Coély brengt hiphop en dat is nu niet bepaald mijn favoriete genre. Maar ze wist mij heel erg te bekoren met alle nummers die ze in deze editie van The Masked Singer heeft gebracht. Daar komt dan nog eens bij dat Coély een charmante jongedame is, die gewoon zichzelf blijft. Een mix van grappig en oprecht, van ontwapenend en authentiek. Ik ben blij dat ik deze jongedame op deze manier heb ontdekt. En ik hoop dat ze misschien ook in de toekomst nummers in deze genres gaat brengen. Dan wil ik er zeker meer van horen!
Opvallend was nog wat Bart Cannaerts zei vlak na de face-off. Hij vroeg zich luidop af of de twee overblijvende figuren nu dan net nog snel dit ene nummer hadden gebracht. Het lijkt dat Bart Cannaerts eventjes heel gewiekst de leugen van The Masked Singer nog eens in de verf wou zetten. Maar ik vond het opvallend dat het nog in de uitzending zat en niet geknipt was. Alsof de makers zelf eerlijk willen zijn over de kleine leugentjes die het programma soms brengt.
Ik ben alvast benieuwd naar het volgende seizoen van The Masked Singer. En ik ben alvast ook benieuwd naar de nieuwe figuren en de nieuwe kandidaten. Wie het alvast niet gaan zijn? Clara Cleymans, Mathieu Teryn, Jan Schepens, Vincent Fierens,… Maar die zullen allemaal wellicht ook weer voor het vierde seizoen op rij bijna altijd genoemd worden door de speurders. Misschien zou het daarom eigenlijk net leuk zijn om juist wel een van die personen erin te steken 🙂
ZONDAG 30 APRIL – Prullenbak
Zelfs de meest rooskleurige scenario’s mogen nu al in de prullenbak. Het gaat dit seizoen nu echt 100% zeker niet meer lukken. Club Brugge verliest al meteen van RC Genk. En we zullen dus geen kampioen spelen dit seizoen. Maar eigenlijk komt dat nog wel goed uit. Want normaal gezien start ik in september samen met Sofie en Kurt aan de lessen Noors.
Ik ben weer eens ziek. Ik zit met een zware verkoudheid. Onder andere daarom is mijn blog weer een dagje later dan anders. Gelukkig heb ik een rustige week. Morgen heb ik nog eens consultatie bij ME/cvs Amsterdam. Daar zal ook weer heel wat te bespreken zijn. Zaterdag is het Club Brugge – Union… in onze strijd voor de derde plaats :p En zondag gaan we wandelen voor het goede doel met de Walk4Charity voor Cunina.
Tot volgende week!
Een beetje moe? Drink Nalu! 